NICIA et NICAEA

NICIA, et NICAEA

vide ibi, nomen 2. urbium, quarum una est Galliae, alia Asiae et Bithyniae metropolis, Strabo l. 4. Nicaeam primus Antigonus Philippi fil. condidit, et Antigonam nominavit: postea Lysimachus a nomine uxoris Antipatri filiae Nicaeam appellavit. Sub Saracenorum postea seu Calipharum imperio fuit: quibus a Trucis pulsis, uti Aleppum, Damascus, Iconium et Ninive proprios habuit Sultanos, quorum primus et ultimus Soliman Sa victus a Bullionaeis in Bello Sacro. Urbis ambitus stadiorum 16. Fuit figurâ quadratâ in campo sita; habuit 4. portas ad rectos angulos; ex lapide, qui circa medium Gymnasium positus erat, omnes quatuor portae cernebantur. Hîc, iubente Constantino M. celebris illa Synodus celebrata est 318. Episcoporum, et impium Arii dogma recisum. De ea vetus scriptor a Iacob. Gothofredo editus; Καὶ Νικίας μὲν πόλεως ςθέσιν δυχερές ἐςιν ἑτέροςθι ἑυρίσκειν, κανόνα δὲ νομίζει τις ἐπιτιςθέντα πάσῃ πόλει, διὰ τὴν ἰσότητα, καὶ κάλλος, καί ἐςιν εν πᾶσι κεκοσμημένη, καὶ σύςατος. Libanius Orat. Fun. Iul. κάλλει μεγίςην vocat, et multis locis καλὴν Νικαίαν. Nic. Lloydius.